Oud & nieuw

Er waren eens twee pijlen

die gezellig met zijn tweeën
door de lucht wilden zeilen
maar ze vlogen naar beneeën
in plaats van omhoog
en stortten toen, oh nee hè,
neer in iemands oog!
De dokter van de kliniek
voor gekneusde ogen
is in blinde paniek
naar de onheilsplek gevlogen
Daar haalde hij uit zijn tas
wat knikkers en wat bonken
die als kijkers van glas
om zich heen lagen te lonken.
'Zoek er maar één uit.
Welke kleur zou je willen?'
De patiënt moest van de weeromstuit
nu nog veel harder gillen.
Ook de neergestorte pijlen
verging het niet zo goed
ze voelden zich als slappe dweilen
bij het zien van zoveel bloed.

 

Falderappes

Mijn dochter vroeg gisterenavond of het woord falderappes bestond. 'Nee', zei ik beslist.
'Hoezo?'
Ze had het woord net in een berichtje gebruikt aan een klasgenoot die nogal verwonderd had gereageerd.
Ik opperde het idee dat het iets grieks was of latijn
Nee, dan had ze het geweten, zei ze.
Ik raakte ongerust over haar geestelijke gesteldheid: zou ze teveel woordjes moeten leren, dat haar hersens nu zelf woorden aan gaan maken die helemaal niet bestaan?
Gelukkig bood google uitkomst. Het woord bleek te bestaan, maar met een andere spelling :-))) En toen rolde vanmorgen dit eruit:

Er was eens een reus

die had elke dag jeuk

aan zijn puistige neus

en dat vond hij niet leuk!

Hij was minder gevaarlijk

dan reuzen meestal zijn

alleen zijn jeuk was onbedaarlijk

maar hij deed niemand pijn.

Als hij een kind had gevangen

voor lunch of ontbijt

en het boven zijn mond liet hangen

kreeg hij direct spijt

en zei: Hee jij, krab'es!

aan de neus van reus Falderappes

De reus had altijd trek

maar ieder kind bleef gespaard

Ze hingen rond zijn bek

In zijn snor en in zijn baard

Met een schoffel en een harkje

schoffelden ze rond zijn neus

Het werd een keurig parkje

met bloemetjes, ja heus!

En als de reus zijn dikke neus

weer jeukte als een gek

dan trokken alle kindertjes

met hun harkjes naar die plek

En ze zongen: krab'es, krab'es.
Aan de neus van reus Falderappes!

Ans en Jo

Ans en Jo waren 2 vissen
Die zo op elkaar leken dat
je je makkelijk kon vergissen
Als Ans geen hoedje had gehad.

Het was een heel hecht stel
Dankzij de gezonde vetten
Lekker strak in hun vissenvel
Tot ze belandden in de netten.

Jo rookte graag zijn pijpje
Dat vond Ans erg benauwd
In zo'n blikje, dat begrijp je,
Ook al waren ze getrouwd.

Nee, liefst woonde ze in de zee
Dat had toch meer cachet
Dan dat krappe blikkie, met z'n twee
Drijvend in het vet!

Nachtbrakers

Je krakende stem brak door de nacht
Dat zelfs de sterren hun adem hielden
Terwijl de spot die jij over je lippen bracht
Dit maagd'lijk uur ontzielde.
Op schoppen kloste je door mijn slaap
Alsof je een wak moest hakken
Je lach klonk als ijzig geschraap
en brekende dode takken.

Ich hab'mein Herz in Heidelberg verloren

Het was een grauwe herfstmorgen

in mijn vijftigste levensjaar

uitgeput van alle zorgen

en zilver in mijn haar.

Toen ik naar buiten staarde

wat mijn verwachting overtrof

omdat ik de oude brug ontwaarde

vanuit Hotel Holländerhof.

Ich hab' mein Herz verloren

in deze vriendelijke stad

ergens anders ben ik geboren

maar daar ben ik alles zat

Boven de daken glanst een kroon

die 's nachts de maan vervangt

daar had de keurvorst ooit zijn troon

en alles wat een vorst verlangt.

En net als jaren geleden

gloeien de bomen in brons en goud

ik ben erg afgegleden

niets dat mij geborgen houdt.

Vraagt iemand naar mijn tranen

dan breekt mijn zere hart

zevenenzeventig volle manen

heb ik in Drenthe slechts volhard.

Ich hab' mein Herz in Heidelberg verloren

waar iedereen van verre komt

ik wil weer ergens horen

waar de achterklap verstomt.

waar ik mezelf terug kan vinden

in een vriend'lijk gesproken woord

en mij ook weer kan verbinden

met iemand die mij hoort.

Nee, in de Drentse volkscultuur

daar is niets te verwachten

die zijn me veel te zuur.

Maar tijdens lange winternachten

denk ik aan het mooie uur

dat ik voor het venster stond

en op zijn sokkel het standbeeld draaide

terwijl ik met open mond

zag dat de keurvorst even zwaaide

voor hij zijn pose weer hervond.

Op de alte Brücke, tegenover hotel Holländerhof

Tragisch liefdesverhaal

Alie had een baantje aan de balie

ze werkte voor twee bij het beruchte UWV

ondanks de fybromyalgie

en de chronische ME

 

's avonds lag ze huilend in haar bed

te dromen dat ze door iemand werd gered

al die vervelende cliënten

voor een paar rottige euro-centen

en een gehorige, vooroorlogse aso-flat!

 

Alie had haar zinnen al gezet

op een trainer met een hippe afro-pet

hij droeg een rommelige baard,

zijn lange haren in een staart,

maar zijn overhemden waren altijd net!

 

Op een middag ging ze met hem daten

in de bedrijfskantine kon je voordelig samen eten.

Ze zaten net een half uurtje,

toen hij stikte in een zuurtje.

Of het ooit iets was geworden, zullen we

nu dus nooit meer weten.

 



De groenteman

Jannie had een oogje laten vallen

op de groenteman aan het einde van de wallen

op een hoekje aan de gracht

tegenover tramlijn acht

schuifelt Jannie's grote vlam

met een kissie oesterzwam.

 

Wat voor weer het ook wezen mag

Jannie is er elke dag.

Met rouge op haar wangen,

hevig brandend van verlangen,

vraagt ze, zo zwoel als het maar kan:

"Wat is de aanbieding vandaag dan, groenteman?"

 

"Ik heb een kilo peren voor slechts één euro tien

Sappige, zoete kersen en zachte kiwi's bovendien.

Prinsessenbonen, spruitjes, verse andijvie

met een bos gratis radijsjes voor mijn wijfie!

Ja, geef me maar je mandje,

dan help ik je een handje.

Is het niet te zwaar voor je frêle figuur?

Ik kan het ook bezorgen, vanavond 9 uur."

 

De groenteman doet net of hij niets ziet

maar Jannie kleurt verlegen als een biet

en is daarna weer dagen in de bonen

stiekem droomt ze dat ze samen zullen wonen.

 

Op vrijdag puilen de voorraadkasten uit

met verlepte groente en half verdord fruit

dan gooit ze alles in de blender voor een shake.

Tegen de tijd dat ze die op heeft

begint er weer een nieuwe week!

 

 



In de spreekkamer

Laats kreeg ik een appje van mijn vriendin,
het was een heel erg lange!
Ze zag er al jaren geen gat meer in
en wilde zichzelf ophangen.
Maar nu was er zoiets fantastisch gebeurd:
Spontaan van haar zorgen verlost!
Ze had tijdens de afwas een spiertje gescheurd
en kwam op de huisartsen post.
Nou, toen is het wonder geschied.
Onze lieve Heer zij geprezen!
Ook al gelooft u het misschien niet,
het staat hier duidelijk te lezen: 

 

"De nieuwe huisarts, bij toeval ontdekt,

is zo aardig, geduldig en zacht

dat ik hoop dat hij nooit uit mijn leven vertrekt

omdat hij zo schattig lacht.

Met pretoogjes en kuiltjes in allebei zijn wangen.

Ik zou van het plafond tot aan de plint

mijn hele huis met hem willen behangen!

Met gouden glitters en een print

van gestileerde, roze pioenen,

gewoon omdat ik hem zo aardig vind,

dat ik hem wel zou kunnen zoenen!

 

Je hebt dokters en je hebt dokters, weet je

maar dit is een speciaal geval

hiermee wil je picknicken op een patchworkkleedje

in Astrid Lindgrens kersendal.

Zodra ik plaatsnam op de patiëntenstoel

verdwenen de zorgen als sneeuw voor de zon

zodat ik al dagen geen pijn meer voel

waarmee voorheen elke dag hier begon.

Ik warmde mij in zijn magnetisch veld

en raakte  spontaan genezen!

Mijn laatste dagen leken geteld,

maar ik ben uit de as herrezen!

 

Zelfs een slechtnieuwsgesprek bij deze man

moet geweldig zijn om te horen!

Met derde graads wonden van een gloeiende pan

is er niets dat mij zo kan bekoren

als zijn ultieme behandelplan.

Oh! Kon ik hem maar mee naar huis nemen

Ik krijg van de weeromstuit nu al zin

om de ramen weer eens te zemen!
(en dat is nog maar het begin!)
 
Ik moet 20 km fietsen om hem 5 minuten te spreken
maar al waren het er honderdtien

in elk twee weken,

dan deed ik het nog, om hem even te zien.
Dat ik het nog beleven mag! 
Nee, ik  hoef nooit meer een vent!
We hebben dokter Glimlach.
En Ìk ben zijn patiënt!"
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tegenslag

Twee slakken zaten op een tak

met natte pakken samen te dubben

of ze met zoveel nattigheid niet

beter af waren met schubben.

Toen zei de één tegen de ander:

Tis mij om het even

als ik op mijn tak

maar niet als een vis hoef te leven.

 

 

Profiel

 

Als ik je voorbij zie gaan

in een walm deodorant

vraag ik me wel eens af

wat is er met je aan de hand?

Eerst snij je me de adem af

met een bijtend zenuwgas

dat meegesleept wordt in

een modieuze Gucci-tas.

Dan geef je me een kille blik,

een tikje te hautain,

terwijl ik in het parfum stik

van je glamorous dedain.
 

 Je tuurt op je mobiel

naar de vele gezichten

van jouw meervoudig profiel

met elke dag 100 berichten.
Je gelakte nagels vegen

snel door de appjes heen. 

Om vrienden zit jij niet verlegen,
Toch voel je je alleen.

Je blondeert je armharen

en bleekt je rechtgezette tanden
zoals je ook al jaren
je huid bruin tracht te branden
Je moet je van jezelf

slank en fit blijven rennen,
zodat je straks met honderdelf
nooit jezelf hebt leren kennen.
Je bent allang jezelf kwijt,
verworden tot een profiel,
een beetje mooier dan de werkelijkheid
die niemand ooit beviel.

Sabine

De bijenkoningin

 

 

 

In een dikke mantel

van heel zacht bijenbont

zachtjes wiegend op de wind

in het stuifmeel met haar kont

droomt de koningin der bijen

van een hommel,

zacht en blond

die met haar zou willen vrijen

tot de vroege morgenstond.

 

Sabine

 



 

 



De nacht

Ik trek een berg tegen me aan

en dek mij toe met sterren.

Ik zwerf in een baan

als een planeet om mijn kern.

Terwijl ze de nacht baarde

uit een verhouding met de zon

vind ik bij moeder Aarde

in mijzelf de bron.

 

Sabine

Uit: Vlinderperspectief

 

Slapeloze nachten kunnen ook heel mooi zijn.

 

 

 

 

Het gebed

Vader, vergeef hen

zij weten niet wat ze doen.

Ze verbergen zich achter maskers

en voorgewend fatsoen.

Geveinsde vriendelijkheid

als een nachtelijke zoen,

na de zonde komt de spijt

daar ze niet denken voor ze doen.

 

 

Sabine

(uit vlinderperspectief)

De barmhartige samaritaan

In ruil voor mijn hulp

wil ik de hemel in geprezen

want ik ben toch zo'n goed mens

dat heb ik keer op keer bewezen!

Ik sta al jarenlang bekend

als bescheiden en zachtaardig

om mijn sociaal engagement,

betrouwbaar, geloofwaardig.

Dat ik er nu voor jou ben

dat stemt je vast blij!

Want ik ben jouw lot

uit de geluksloterij!

Ik deel met jou mijn rotzooi

en steel bij jou het licht.

Ik wil in ruil voor hulp

een dankbaarheidsbericht.

Ik wil je aandacht en je liefde

ik wil genoemd in een gedicht!

Groeiend van jouw ellende

doe ik mijn christelijke plicht!

 

Sabine

 

Uit: Vlinderperspectief.

 

Ik hoef vast niet uit te leggen dat dit gedicht gaat over de verwonde heler. Iemand met het helpersyndroom.

Dit soort figuren krijgen we in de participatie-maatschappij met bosjes op ons afgestuurd. Opnieuw afhankelijk van de verkeerde figuren met allerlei verborgen agenda's. En als het dan weer mis gaat, heb JIJ het gedaan. Dan ben JIJ de lastige, kritische pantiënt/hulpvrager/cliënt. Dan zeggen ze:

Kijk, het is een 'patroon.'

 

 

 



Heimwee

Ik mis

de geur van Pernis

die vol van zwavel is

en zwarte roet

de avondgloed

van industrie

petrochemie die

affakkelen moet

en lichtjes

zoveel lichtjes

dat het aan kerstmis denken doet!

 

Oude Maas en Brielse Maas

stromen onverwijld

zoals altijd

nog druk bezeild

de bruggen onderdoor.

Hier ging met zware tegenwind

een kindertijd teloor.

En ik zit op de hei

niet te weten waar ik hoor.

 

 

Sabine

(Uit Vlinderperspectief)

Drenthe

13 jaar geleden schreef ik op mijn allereerste blog een gedichtje. Over Drenthe. Het gedichtje was al ouder. Ik denk uit de eerste jaren dat ik in Drenthe woonde. Geen idee dat mensen daadwerkelijk mijn blog zouden lezen en me van geen kwaad bewust plaatste ik dat gedicht erop. Moest even 'ontladen'. Na de zoveelste aanval geïncasseerd te hebben.
Maar aan de overkant woonde een vrouwtje met een sticker op de deur: Hier kuj' Drents proat'n.
Ze liep met depressieve klachten bij de GGZ. En had blijkbaar op mijn blog zitten koekeloeren, want van de ene op de andere dag kon ik niks meer goed doen en werd in de hele buurt zwart gemaakt. 

Ik was de buurvrouw die haar soep kwam brengen als ze uit het ziekenhuis kwam. Voor alle duidelijkheid!!

Toen ik bij haar aanbelde om te vragen wat daar de reden van was, bleek het om mijn gedicht te gaan!
Het zat haar zo hoog, dat toen ik haar enkele jaren terug, na vele omzwervingen, een keer in de supermarkt tegenkwam, ze op me afstoof en op me inreed met haar boodschappenkarretje. Daarna achtervolgde ze me scheldend door de hele supermarkt. Ik de filiaalmanager erbij gehaald. Terwijl zij over mij haar beklag ging doen tegen de filiaalmanager van Lidl (vanwege een gedichtje), kon ik veilig de supermarkt verlaten.

Drenthe:

 

Ouwe-mensen-spruitjeslucht

volksvreugd in vogelvlucht

ranzig vet, gebraden spek

boerenjongens zonder nek

groene zeep en kippenpoep

bible belt en bonensoep

hunebedden, volkstrots

kniepertjes van koeienkots

achterdocht en roddelzucht

koloniale turftucht

Drenthe, een apart verhaal

ouwe-mensen-klompen-taal

 

Sabine

(uit vlinderperspectief)

Slachtoffer van NPD

 

Uit mijn dichtbundel 'Vlinderperspectief',
geschreven na een ervaring van narcistisch misbruik:

 

De waarheid van woorden

is moeilijk te wegen

en soms wordt de waarheid

eenvoudig verzwegen

 

Er wordt mee gedraaid

en ook gechanteerd

de waarheid is hard

en soms ook verkeerd

 

Het enige ware

dat ik ken

is dat ik adem

en hier nú ben,

omdat

niets lijkt op wat het schijnt

en wat het wel is, snel verdwijnt!

 

Sabine

De pose

Je hebt een shabby baardje
en een tattoo op je arm
maar je ogen zijn gelift
met een stukje endeldarm
Je rustieke lange haren
laten het beest in je zien
Je onderkin is weggewerkt
met een Rapid nietmachien
Daar sta je dan te swingen
in 'je suis charlie string'
je bent een voorbeeld van beschaving
de ultieme westerling!

 

Sabine

Sabine

Sabine kan niet communiceren
Sabine doet alles verkeerd!
Sabine zal het wel nooit leren
want Sabine, die is weird!

Sabine is gewoon een doos
die je beter kunt negeren
om het minst geringste begint ze boos
naar iedereen te sneren.
Sabine laten we creperen
smoren in haar eigen sop
We luisteren niet meer en
geven haar voor altijd op.
Maar als Sabine dieper buigt
bijtend in het stof
en aan iedereen zijn fluitje zuigt
dan doen we net alsof!

 

Sabine

Burgemeester Dick

Burgemeester Dick
zou spreken op een feesie
maar hij had die dag de hik
zo erg, het was kreezie!

Zijn vrouw zei toen: 'Zeg Moppie
neem nog een glaasje wijn.'
Maar hij wilde liefst een droppie
en heel dicht bij haar zijn.

De burgemeester hikte,
het was niet om aan te horen.
Zijn vrouw dacht dat hij stikte
en stak haar vingers in de oren.

Ze kreeg hem ook niet in de wagen.

Vier ambtenaren heeft ze gebeld
om haar man dan maar te dragen
naar het feesie op het veld.

Maar burgemeester Dick
durfde niet te gaan
hij had zo erg de hik
dat hij nauwelijks kon staan.

Hij voelde zich zo nietig
en iedereen tot last
Hij verstopte zich verdrietig
in de linnenkast.

 

Het feestje duurde slechts een uur
iedereen keek met bezorgde blik
van het muziekkorps tot het stadsbestuur
'Waar is burgemeester Dick?'

Pas 's morgens om half zeven
stond er in de krant
waar de burgemeester was gebleven:
Hij zat in het buitenland!

 

Sabine

(Soort van echt gebeurd)

Voorbijganger

Maitreya zat op een bankje
in een ongrijpbaar moment
hij woog zorgvuldig woorden
aandachtig en present.
Hij droeg twee hippe gympies
en een uitgezakte knot.
Hij was, zei hij, boedhistisch:
geen religie, zonder God!
Zijn dharma bestaat uit reizen
buiten ruimte, buiten tijd
'Tussen de mensen', sprak de wijze
'leef ik in eeuwigheid.'

 

Sabine

Vreemde eend

Met de eenden in het gras te wonen
onder een groene bladerkruin
je in het paradijs te wanen
van een verborgen bloementuin
en dat de kern van het bestaan
zonder al teveel gesnater
over niets anders blijkt te gaan
dan het beste poedelwater
Een hapje kroos hier of daar
een nest tussen sigaren
zeven kuikens achter elkaar
die elke dag een stukje varen.
Met de eenden in het gras te wonen
en over slootjes heen te scheren
Je in een paradijs te wanen
van zachte eendenveren....

Afscheid van Karel

Onze kat moest weg. Voor de TWEEDE KEER wegens burenoverlast.
De eerste keer werd mijn huis zo erg belaagd dat de poes het hele huis onder plaste. Ik had dat beest al vanaf mijn 19e. Ze was oud. Omdat niemand haar wilde hebben, moest ze inslapen.
De tweede keer had te maken met het vorige gedicht. Onze kat werd vals van de overlast die we er van hadden.
Ik heb er nu nog verdriet om. Mis het beest heel erg. Allebei, trouwens.
Het is verschrikkelijk om een huisdier te zien lijden onder dezelfde overlast waar je zelf ook kapot aan gaat. Maar nooit serieus genomen. Niet één keer!!! En iedereen zich maar afvragen waar ik zo ziek van ben geworden.

We zullen je luchtje missen

onze neus in jouw vacht

de kussentjes onder je poten

je velletje zo zacht

je gekke grote oren

steken fier in de lucht

je scherpe drakentandjes

zo schattig en beducht

Wij spreken zelfs jouw taal

Mauw, prut en knor

wat zal ik het ontzettend missen

als jou straks niet meer hoor

je trippelende pootjes

het geknabbel boven je bak

gravend in het kattengrit

geritsel in een zak

Wat hebben we gelachen

om je ondeugende streken

Je kon spelen met een spruitje

die je verstopte onder mijn deken

Je groef een gat onder de bank

je klom in de gordijnen

wat wij lieten slingeren

liet jij voor goed verdwijnen

Wat zullen we je missen

ondeugend kleine kat

je prachtig felle ogen

het karakter dat je had

de schrammen en de rafels

is je allemaal vergeven

nooit eerder hoorde iets

zo erg bij ons leven.

 

 

Sabine

Het houdt niet op, niet vanzelf

ik hoor je heel hard schreeuwen
en ook hoe het wordt gesmoord

Dat niemand aandacht voor je heeft

en dat je opgesloten wordt.

Ik hoor je driftige buien
hoe boos je bent en bang
je wanhoop is te horen
bij ieder op de gang.
Maar niemand zal je helpen
ook al word je zo bezeerd!
De tranen niet te stelpen,
ik heb het geprobeerd.
Later als je groot bent
en je weg zoekt in het leven,
zoals ook ik bleef zoeken,
terwijl ik liefst op had willen geven,
hoop ik dat er iemand komt
met balsem tegen de pijn.
Want ik kan nu al voorspellen
hoe jouw toekomst straks zal zijn.
Het verleden zet zich vast

als diepe groeven in je brein

en repeteert daar heel je leven

steeds opnieuw dezelfde pijn.

Vroeg geleerd is oud gedaan.
Er zullen altijd mensen zijn
die je niet willen verstaan.

Maar misschien kun jij je later
toch verstaanbaar maken
zonder daarvoor eerst
in alle staten te geraken.

Over het licht in je ogen
is nu een waas gegleden
die was er nog niet
een jaartje geleden.

Ik stuur je in gedachten

een eenhoorn met in zijn staart
toverglitters die  ervoor zorgen

dat jouw zieltje wordt gespaard.

 

Sabine 

De POH-GGZ

Ik ben vergeten of ik dit gedicht al eens heb geplaatst. Ik schreef hem vorig jaar, na een conflict met de huisartsen. In het kader van 'creatief omgaan met agressie.'
Ik werd steeds afgescheept met een verwijzing naar de POH-GGZ, terwijl ik gewoon serieus lichamelijke klachten heb en serieus ziek ben. Wat moet ik met een POH-GGZ als ik dubbel klap van de maagpijn, mijn darmen niets meer doen of mijn haar uitvalt????
Toen ze zich verscholen achter de POH-GGZ tijdens een klachtenprocedure, rolde dit uit de pen:

De poh-ggz, de poh-ggz!

Daar mag een ieder heen

als de huisarts het niet redt.

De poh-ggz, de poh-ggz

krijgt de lastige gevallen

automatisch doorgezet!

Kun je het leven niet meer aan?

Of ziet na 40 jaren

je man je niet meer staan?

zit de stoelgang weer niet mee,

kun je al 14 weken 

niet behoorlijk naar de plee?
Dan zou u wel eens kunnen behoren

tot de groep  'tussen de oren'

De dokter heeft het helaas  te druk

maar bij zijn praktijkondersteuner

vindt u vast veel meer geluk!

Een praatje pot met een koppie thee

en je voelt je weer herboren.

Het leven valt heus reuze mee

zolang de hoop niet is verloren!

Ondanks de reuma en de jicht,

de stoma en de chemo

en het afnemende zicht.

Het is maar net hoe je 't beziet:

na de regen komt de zon

en geluk komt na verdriet!

De poh-ggz, de poh-ggz

iedereen komt er blij vandaan

die door de huisartsen was doorgezet

de poh-ggz, de poh-ggz

ziet altijd wel een lichtpuntje

waar geen hond verder op let!

Dan heb je nog de lastige gevallen

met stoornissen in het karakter

die de werklust vergallen 

en vol gemene listen

de huisarts willen kisten!

Altijd uit op rottigheid

is de dokter hen het liefste kwijt.

Ook voor deze ongemakken

staat de pee-o-haa al klaar

om een etiketje op te plakken

bij eventueel gevaar:

'Is een inrichting een idee?

Met een kamertje voor twee

voelt u zich niet zo alleen.

Ik breng u er met liefde

hoogst persoonlijk even heen!'

De poh-ggz, de poh-ggz

wordt bij calamiteiten

dankbaar ingezet.

De poh-ggz-de poh-ggz

voor de worse-case scenario's

die de huisarts niet meer redt!

Wat moet het fijn zijn je te verbergen

achter zo'n breeje pee-o-heeër

als de patiënten teveel van je vergen!

Het drukt de winst wat naar beneje

toch is iedereen tevreje

want de poh-ge-ejer heeft 

altijd goeie ideeën!

sabine

Maandag

Deze gaat over de eerste dag van de week. Als iedereen met hele verhalen op school, op de werkplek of op Facebook komt.
Maar heel veel mensen maken niks meer mee. Omdat meedoen meestal geld kost. Omdat je ergens 'heen' moet. Wat niet gaat als je geen auto hebt en geen geld voor de trein of voor een entree-kaartje.
Niet alleen kinderen in arme gezinnen leven daardoor in een andere, kleinere wereld dan hun vriendjes. Ook hun ouders. Het geldt voor iedereen die in armoede leeft. Dat je nooit meer iets leuks meemaakt.

 

 

Het kringgesprek

(Op maandag)

 

Als het weekend was geweest

en je weer naar school toe ging

dan was het altijd feest

met de verhalen in de kring:

je mocht vertellen aan de klas

wat je allemaal had gedaan.

Dat je kampioen geworden was

op het veld of op de baan.

Dat je met de nieuwe auto

van je vader had gereden:

'Kijk hier is de foto

het is een Saab, uit Zweden!'

Anderen hadden barbecue

of hippe feesten in een tent.

Maar ik ging nooit ergens naartoe

en daar was ik aan gewend.

Dus als ik aan de beurt kwam

loog ik een mooi verhaal:

Ik heb een tante in Amsterdam

die spreekt vloeiend dierentaal!

Of ik verzon 2 verre omen

die ik nog nooit had gezien

en net aan waren gekomen

met een antieke DC-10.

Veertig jaren zijn verstreken,

de tijd heeft niet stil gestaan,

na elk weekend volgen nieuwe weken,

door kringgesprek vooraf gegaan.

Op linkedin of op kantoor

bij de koffie-automaat

het kringgesprek gaat altijd door

er wordt wat afgepraat!

Het bezoek aan opa en oma

is nu een interessant congres

in de week van de stoma

in het Schotse Inverness.

Of ze gaan met publicaties

naar het verre azerbeidzjan

ontvangen invitaties

van sjeik Abdullah uit Oman.

Weer een ander mag kootsjes kootsjen

met snelle quotes van Lao Tsé

iedereen krijgt aan het eind een voucher

voor gratis kootsjing in wijk aan zee.

En ik? Ik heb een huis gekocht!

Ergens aan de Friese meren

daarna heb ik een jacht gezocht

om bij het terras in te parkeren.

De zeilen hebben dezelfde tint

als de kastjes van de kombuis.

Als ik het thuis niet leuk meer vind

zeil ik twee weken weg van huis.

Dan heb ik daarna weer wat te melden

in het wekelijkse kringgesprek

over werelds geluk en carrière-helden.

Want voor iedereen is plek!

 

 

Sabine

Woestijnervaring

Ik ben de roepende in de woestijn

er is niemand die me hoort

geschreven woorden in het zand

 Omdat mijn stem werd gesmoord.

ik ben de roepende in de woestijn

maar mensen willen het niet horen

wat ik te zeggen heb als vrouw,

al haar waardigheid verloren.

Ik ben de roepende in de woestijn

die blijkbaar niemand mag storen

en als er wel iemand luistert

is het met poep in de oren.

Ik ben de roepende in de woestijn

waar niets meer te halen is

overgebleven voor lijkenpikkers,

uitgemaakt voor rotte vis

Ik ben de roepende in de woestijn

wie niet luistert, zal spoedig merken

dat de kudde alleen bestaat

voor het  behoud van de sterken

Ik ben de roepende in de woestijn

met het gelijk aan mijn kant

de rest is al gevlucht 

met de kop in het zand. 

Is het mogelijk om te keren

zonder woorden te verspillen

aan mensen die het niet waard zijn

dat ik hier nog langer sta te gillen? 

Sabine 

Vergeving

Ik geef je aan de bomen

in hun dunne lentejas

aan anemoontjes die tussen varens

hun kopjes steken boven het gras.

Ik geef je aan de sterren

aan de zee bij volle maan,

aan de lelietjes van dalen

die ik in het bos zag staan.

Ik geef je aan mijn Vader

die van al zijn kinderen houdt

want ik ga niet over de keuzes

waarop jij je leven bouwt.

Maar ik wil niet dat je bang bent

als het duister naar je lacht

of spijt je achtervolgt

tijdens een slapeloze nacht.

Daarom zal ik voor je bidden

met hart en ziel vergeven.

Om alles wat kapot ging

nog te helen in dit leven.