Je krakende stem brak door de nacht
Dat zelfs de sterren hun adem hielden
Terwijl de spot die jij over je lippen bracht
Dit maagd'lijk uur ontzielde.
Op schoppen kloste je door mijn slaap
Alsof je een wak moest hakken
Je lach klonk als ijzig geschraap
en brekende dode takken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten