One-ness

Vier korte gedichten over spiritualiteit. De eerste twee schreef ik toen ik net een longontsteking had gehad, die te laat ontdekt was waardoor ik heel even op het randje heb gelegen. De laatste twee zijn voor mijn twee grote liefdes geschreven: mijn dochter en iemand uit mijn jeugd.

God is eenheid

eenheid van zinnen

We zijn dus niet eenzaam

maar Godzaam van binnen.

Je schaduw raakt het eeuwig licht

maar op het scherp van de snede

is het een zaak van evenwicht,

anders val je naar beneden.

*******

Ik ben de vrouwe van de Duisternis

waarin 't licht geboren is.

Ik heb gevochten met kwade machten,

ik heb gevochten met de dood,

tijdens koortsachtige nachten

waarin geen mens te hulp schoot.

Terwijl anderen elkander zochten

in vergankelijk geluk

kroop ik door innerlijke krochten

en ging steeds verder stuk.

Als een huis dat is gezwicht

onder een veel te zwaar plafond,

schijnt nu onbelemmerd eeuwig licht

van een innerlijke zon.

 

Ik ben de vrouwe van de Duisternis

waarin het licht geboren is.

Maar of je mij als licht herkent

is slechts het resultaat

van wat jij van binnen bent

en waar je zelf staat.

*************

 

 

Voor mijn dochter, uit vlinderperspectief (uitgeverij Elikser):

God weet van jou en jij van Hem

dus ben je nooit alleen.

Hij woont in jou en jij in Hem

dus ben je toch Al-één!

En het heelal is het heel het Al

en alles is al heel!

Dus wat je wenst dat is er al

het maakt niet uit hoeveel!
 

********

Voor mijn favoriete spook:

 

Als ik terug in de tijd kon gaan,

langs de oevers van Mnemosyne,

Voorbij de sterren, zon en maan,

het akasha van Sabine, 

zou jij daar dan nog steeds staan

in je rode overall?

Of zwerf je in je eigen baan

steeds verder van de Grote Knal?

En als je nog steeds ergens bent,

als fotonen of atomen,

of je mij nog steeds herkent

als wij weer samenkomen?