vrijdag 23 maart 2018

Het houdt niet op, niet vanzelf


ik hoor je heel hard schreeuwen
en ook hoe het wordt gesmoord
Dat niemand aandacht voor je heeft
en dat je opgesloten wordt.
Ik hoor je driftige buien
hoe boos je bent en bang
je wanhoop is te horen
bij ieder op de gang.
Maar niemand zal je helpen
ook al word je zo bezeerd!
De tranen niet te stelpen,
ik heb het geprobeerd.
Later als je groot bent
en je weg zoekt in het leven,
zoals ook ik bleef zoeken,
terwijl ik liefst op had willen geven,
hoop ik dat er iemand komt
met balsem tegen de pijn.
Want ik kan nu al voorspellen
hoe jouw toekomst straks zal zijn.
Het verleden zet zich vast
als diepe groeven in je brein
en repeteert daar heel je leven
steeds opnieuw dezelfde pijn.
Vroeg geleerd is oud gedaan.
Er zullen altijd mensen zijn
die je niet willen verstaan.
Maar misschien kun jij je later
toch verstaanbaar maken
zonder daarvoor eerst
in alle staten te geraken.

Over het licht in je ogen
is nu een waas gegleden
die was er nog niet
een jaartje geleden.
Ik stuur je in gedachten
een eenhoorn met in zijn staart
toverglitters die  ervoor zorgen
dat jouw zieltje wordt gespaard.
 
Sabine 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten