zaterdag 2 februari 2019

Cootje & Cordula

Ik vond net een gedicht terug uit één van de blogsprookjes vd afgelopen jaren. Het sprookje ging over Cootje en Cordula, twee hofdames uit een 18e eeuws kasteel, die tijdelijk in onze flat waren neergestreken. Zodat ik op ludieke wijze lucht kon geven aan 'bepaalde ervaringen' met de dorpsautoriteiten.


In de hoge Hoppelter toren

is het alles behalve saai

je kunt er alles horen

stampen schreeuwen boren

en menig valse kraai

zorgt ook voor veel lawaai


De buurman van nummer acht

hield van lekker eten

hij kookte dag en nacht

altijd pruttelde er iets zacht

tot hij zijn pannen was vergeten

dat heeft de brandweer wel geweten!


Onder hen woont een gezin

die altijd heel hard vloeken

zo nijdig zijn ze, als een spin!

Maar Cordula hield zich netjes in

die las veel liever boeken

om mooie woorden in te zoeken


De bovenburen in de toren

houden alles in de gaten

ze mogen graag de roddels horen

en kunnen zich aan alles storen

maar over hen mag niemand praten!

want alleen zij nemen de maten!


Die waren dan ook heel netjes

in tegenstelling tot de rest

ze aten met servetjes

hun huis was zonder smetjes

en van heel het noordelijk gewest

roken zij het allerbest


En vergeet niet meneer van Lillen

die bespeelde de midwinterhoorn

Alle meubels stonden te trillen

het was echt om van te gillen

In de hoge Hoppelter toren

toeteren elke dag je oren!


Maar Cordula en haar Cootje

zijn gelukkig met zijn twee

die kunnen tegen een stootje

en anders nemen ze een bootje

voor een tochtje over zee

met alleen een grote koffer

vol leuke kinderboeken mee!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten