Ik ben net niet feministisch genoeg om niet heel erg van foute blanke-mannenkunst te houden. Ik hou van de magische en sprookjesachtige sfeer van het oriëntalisme, de prerafaelieten en impressionisten. Gewoon, omdat het verschrikkelijk mooi is om naar te kijken. Terwijl diep van binnen een stemmetje zegt: 'Ja maar...'
Wij worden geacht
om stil en onbewogen
met half open mond
en starende ogen
te liggen op de grond.
Wij zijn om te bewonderen
als de bloemen in de wei,
we mogen zachtjes schitteren
maar niet uitbundig of te blij.
In ruisende gewaden
als feeën in een bos
op blote voeten dansen
de haren lang en los.
Wij zijn geen echte mensen
van vlees en bloed met zorgen
wij zijn mystieke dromen
die sterven in de morgen
Uit: Vlinderperspectief, uitgeverij Elikser
Geïnspireerd op de schilderijen van waterhouse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten