Ik heb geen groepje nodig
Of de tamtam van een app
Ik wil wel de verbinding
Maar zonder kattenklauwen
En oeverloos geklep.
Ik ga gewoon de speeltuin in
En lees mijn krantje op een bankje
Ergens in de zon
Waar een kind van vijf mij vroeg
Of ik zijn veters strikken kon.
Verbinding is een heel groot woord
De daad zelf soms erg klein
Meer dan dat heb je niet nodig
Om een moederhart te zijn.
Postbode Arie:
We hebben veel postbodes
Ik denk een stuk of 10
Maar 1 is heel bijzonder
Dat heb ik nooit gezien
Hij rijdt altijd zo blij voorbij
Alsof niets hem kan deren
Zijn wielen lijken op een ei
Zodat hij op blijft veren!
Op en neer, op en neer
Met rammelende spaken
Ook als het zo hard vriest
Dat je het kunt horen kraken!
Met de pegels aan zijn neus
Zelfs bij windkracht 11
En wie nooit eens post ontvangt
Man, die schrijft hij ZELF!✉
De Petasumulus is een monster
Die op je hoofd tot leven komt
Die zachtjes met zijn tanden knarst
En dwars door elk gesprek heen gromt.
Eerst geloof je het nog niet
En zie je geen gevaar
Tot hij rare pootjes krijgt
Een staart en stekelhaar!
Je denkt misschien: wat modieus!
Maar het is heus abnormaal
Een hoed heeft zelden pootjes
En is doorgaans ook kaal!
Ik zal je het verhaal
Van de hoed en de rand besparen
Maar in menig petasumulus
Is het kwaad gevaren!
Niet elke dappere drager
Heeft dat overleeft
anderen zijn zo geschrokken
Dat niemand het er over heeft!
Pas op voor petasumulus
Er zijn mutsen, hoeden, petten
Zonder schroom en scrupules
Die je niet op wilt zetten!
