Falderappes

Mijn dochter vroeg gisterenavond of het woord falderappes bestond. 'Nee', zei ik beslist.
'Hoezo?'
Ze had het woord net in een berichtje gebruikt aan een klasgenoot die nogal verwonderd had gereageerd.
Ik opperde het idee dat het iets grieks was of latijn
Nee, dan had ze het geweten, zei ze.
Ik raakte ongerust over haar geestelijke gesteldheid: zou ze teveel woordjes moeten leren, dat haar hersens nu zelf woorden aan gaan maken die helemaal niet bestaan?
Gelukkig bood google uitkomst. Het woord bleek te bestaan, maar met een andere spelling :-))) En toen rolde vanmorgen dit eruit:

Er was eens een reus

die had elke dag jeuk

aan zijn puistige neus

en dat vond hij niet leuk!

Hij was minder gevaarlijk

dan reuzen meestal zijn

alleen zijn jeuk was onbedaarlijk

maar hij deed niemand pijn.

Als hij een kind had gevangen

voor lunch of ontbijt

en het boven zijn mond liet hangen

kreeg hij direct spijt

en zei: Hee jij, krab'es!

aan de neus van reus Falderappes

De reus had altijd trek

maar ieder kind bleef gespaard

Ze hingen rond zijn bek

In zijn snor en in zijn baard

Met een schoffel en een harkje

schoffelden ze rond zijn neus

Het werd een keurig parkje

met bloemetjes, ja heus!

En als de reus zijn dikke neus

weer jeukte als een gek

dan trokken alle kindertjes

met hun harkjes naar die plek

En ze zongen: krab'es, krab'es.
Aan de neus van reus Falderappes!