Het houdt niet op, niet vanzelf

Het meest bijzondere van veilig thuis vond ik niet hoe ze met mij zijn omgegaan. Maar met de mensen waar ècht iets aan de hand was. Daar heb ik het meest onder geleden.

Ik hoor je heus wel huilen
en dat je opgesloten wordt.
Ik hoor je heel hard schreeuwen
en dat het wordt gesmoord.
Ik hoor je driftige buien,
hoe boos je bent en bang.
Je wanhoop is te horen
bij ieder op de gang.
Maar niemand zal je helpen,
al word je zo bezeerd.
De tranen niet te stelpen,
ik heb het geprobeerd.
Later als je groot bent
en je weg zoekt in het leven
zoals ook ik bleef zoeken
al had ik soms liefst opgegeven
hoop ik dat er iemand komt
met balsem tegen de pijn.
want ik kan nu al voorspellen
hoe jouw toekomst straks zal zijn:
het verleden zet zich vast
als diepe groeven in je brein
en repeteert daar heel je leven
steeds opnieuw dezelfde pijn.
Vroeg geleerd is oud gedaan
er zullen altijd mensen zijn
die je niet willen verstaan.
Maar misschien kun jij je later
toch verstaanbaar maken
zonder daarvoor eerst
in alle staten te geraken.

Over het licht in je ogen
is nu een waas gegleden
Die was er nog niet
een jaartje geleden.
Ik stuur jou in gedachten
eenhoorns, met gouden staart
en toverglitters die ervoor zorgen
dat jouw zieltje wordt gespaard.