Pagina's

donderdag 30 januari 2020

De barones van laag Keppel

Drie gedichtjes uit een blog-sprookje dat ik voor een vriendin en haar drie kinderen schreef. Het verhaal heette 'Cootje & Cordula'.

De barones van Laag Keppel:


Het leven van een barones

dat gaat niet over rozen

zelfs niet met een lakei of zes

en een tuin vol abrikozen


Zo'n kasteel is veel gedoe

dat zit vol stof en beestjes

De ramen kun je ook niet lappen

want je moet heel vaak naar feestjes


En dan zal je het net zien

dat de koets naar de garage moet

of dat je heel misschien

je jurk verkeerd om aan doet!


Ook kun je nooit eens uit gaan eten

zonder dat de hele stad

en alle dorpen precies weten

Dat je op je tong gebeten had.


Nee, barones zijn valt niet mee

je moet altijd netjes blijven

van het ontbijt tot aan de thee

nooit vloeken, schelden, kijven


wat je doet en laat

alles telt voor twee

zelfs de dagen dat het niet gaat

blijven nooit privé


zo'n leven op stand

kost ook aardig wat duiten

maar met een fijn stukje land

woon je wel lekker buiten!


De barones van Laag keppel

was al met al toch zeer tevree

ze had drie lieve dochters

en een tuin vol roosvicee!

***

De Levenstrein:

Mensen stappen in, mensen stappen uit.
En als de trein vertrekken gaat
klinkt er luid een schelle fluit:
'Opschieten, we zijn al laat!'
Als reizigers door de tijd,
in een levenslange trein,
lijkt het soms een eeuwigheid
om onderweg te zijn.
Op zo'n hele lange rit
is het natuurlijk erg fijn
als er iemand naast je zit
Die je vriend wil zijn!
De meeste mensen ken je niet,
ze gaan voorbij zonder een groet
en soms gebeurt het dat je iemand ziet
 die er wel heel erg toe doet!
De één reist lang, de ander kort
een tijdje met je mee
Tot het alsmaar stiller wordt
en leger in je coupé
Aan het einde van de reis
stap je uit, jij alleen
maar dan ben je oud en wijs
en hoef je nooit meer ergens meer heen!
De levenstrein, de levenstrein,
wie wil er niet alle dagen
onderweg naar nergens zijn?

***

De boskeuken van Cordula:


Bosviooltjes, paardenbloem, brandnetelsalade

watervlo en greppelkreeft in een zoete marinade

knolletjes, kastanjeprut en fijngehakte nootjes

peterselie, daslook en lavendelbloemenbroodjes

Cordula had de keuken in het bos eind'lijk ontdekt

wilde kruiden en buitenlucht hadden haar smaakzintuig gewekt

ze roerde in de potten, ze roerde in een pan

ze roerde alles door elkaar waar je soep van trekken kan

het waren niet heel dure, maar gewaagde recepturen

het kokkerellen kon dan soms ook wel uren duren

vooral de muggenspiezen, die waren erg veel werk

maar, beloofde kok cordula , je wordt hiervan wel sterk!

Cootje droomde elke nacht van pannenkoek met spek

die vond 'cuisine du bois' eigenlijk maar gek

ze wilde patat met kip en macaroni bo-lon-jeese

waarom het toch in vredesnaam bosviooltjes moesten wezen....

Maar gelukkig kreeg ze soms haar zin

dan maakte Cordula een suikerspin

ze rolde van webjes een dikke dot

en doopte die in de suikerpot!