Pagina's

vrijdag 26 oktober 2018

De groenteman

Jannie had een oogje laten vallen
op de groenteman aan het einde van de wallen
op een hoekje aan de gracht
tegenover tramlijn acht
schuifelt Jannie's grote vlam
met een kissie oesterzwam.
 
Wat voor weer het ook wezen mag
Jannie is er elke dag.
Met rouge op haar wangen,
hevig brandend van verlangen,
vraagt ze, zo zwoel als het maar kan:
"Wat is de aanbieding vandaag dan, groenteman?"
 
"Ik heb een kilo peren voor slechts één euro tien
Sappige, zoete kersen en zachte kiwi's bovendien.
Prinsessenbonen, spruitjes, verse andijvie
met een bos gratis radijsjes voor mijn wijfie!
Ja, geef me maar je mandje,
dan help ik je een handje.
Is het niet te zwaar voor je frêle figuur?
Ik kan het ook bezorgen, vanavond 9 uur."
 
De groenteman doet net of hij niets ziet
maar Jannie kleurt verlegen als een biet
en is daarna weer dagen in de bonen
stiekem droomt ze dat ze samen zullen wonen.
 
Op vrijdag puilen de voorraadkasten uit
met verlepte groente en half verdord fruit
dan gooit ze alles in de blender voor een shake.
Tegen de tijd dat ze die op heeft
begint er weer een nieuwe week!
 
 


woensdag 24 oktober 2018

In de spreekkamer


Laats kreeg ik een appje van mijn vriendin,
het was een heel erg lange!
Ze zag er al jaren geen gat meer in
en wilde zichzelf ophangen.
Maar nu was er zoiets fantastisch gebeurd:
Spontaan van haar zorgen verlost!
Ze had tijdens de afwas een spiertje gescheurd
en kwam op de huisartsen post.
Nou, toen is het wonder geschied.
Onze lieve Heer zij geprezen!
Ook al gelooft u het misschien niet,
het staat hier duidelijk te lezen: 
 
"De nieuwe huisarts, bij toeval ontdekt,
is zo aardig, geduldig en zacht
dat ik hoop dat hij nooit uit mijn leven vertrekt
omdat hij zo schattig lacht.
Met pretoogjes en kuiltjes in allebei zijn wangen.
Ik zou van het plafond tot aan de plint
mijn hele huis met hem willen behangen!
Met gouden glitters en een print
van gestileerde, roze pioenen,
gewoon omdat ik hem zo aardig vind,
dat ik hem wel zou kunnen zoenen!
 
Je hebt dokters en je hebt dokters, weet je
maar dit is een speciaal geval
hiermee wil je picknicken op een patchworkkleedje
in Astrid Lindgrens kersendal.
Zodra ik plaatsnam op de patiëntenstoel
verdwenen de zorgen als sneeuw voor de zon
zodat ik al dagen geen pijn meer voel
waarmee voorheen elke dag hier begon.
Ik warmde mij in zijn magnetisch veld
en raakte  spontaan genezen!
Mijn laatste dagen leken geteld,
maar ik ben uit de as herrezen!
 
Zelfs een slechtnieuwsgesprek bij deze man
moet geweldig zijn om te horen!
Met derde graads wonden van een gloeiende pan
is er niets dat mij zo kan bekoren
als zijn ultieme behandelplan.
Oh! Kon ik hem maar mee naar huis nemen
Ik krijg van de weeromstuit nu al zin
om de ramen weer eens te zemen!
(en dat is nog maar het begin!)
 
Ik moet 20 km fietsen om hem 5 minuten te spreken
maar al waren het er honderdtien
in elk twee weken,
dan deed ik het nog, om hem even te zien.
Dat ik het nog beleven mag! 
Nee, ik  hoef nooit meer een vent!
We hebben dokter Glimlach.
En Ìk ben zijn patiënt!"