Ik geef je aan de bomen
in hun dunne lentejas
aan anemoontjes die tussen varens
hun kopjes steken boven het gras.
Ik geef je aan de sterren
aan de zee bij volle maan,
aan de lelietjes van dalen
die ik in het bos zag staan.
Ik geef je aan mijn Vader
die van al zijn kinderen houdt
want ik ga niet over de keuzes
waarop jij je leven bouwt.
Maar ik wil niet dat je bang bent
als het duister naar je lacht
of spijt je achtervolgt
tijdens een slapeloze nacht.
Daarom zal ik voor je bidden
met hart en ziel vergeven.
Om alles wat kapot ging
nog te helen in dit leven.